Są takie słowa, które wchodzą z butami w moje życie, pozostawiając odcisk w najgłębszym zakamarku umysłu.
Słowa, które raz usłyszane, niosą się echem po połoninie mej duszy.
Pukają miarowo do bram serca, a ono otwiera się na nie i wpuszcza do środka, by już nigdy nie pozwolić im odejść.
Trzymam je w sobie, pielęgnuję i podlewam wrażliwością.
Obdarte ze zbędnych udziwnień, najpiękniejsze w swojej prostocie.

…

Gdy moje dzieci były małe, mieliśmy pewną zabawę.
Dawałem każdemu patyk.
Jeden dla każdego.
I mówiłem: „Złamcie je”.
Oczywiście oni to robili, to było łatwe.
Wtedy mówiłem: „Złączcie patyki razem i spróbujcie złamać je teraz”.
Nie potrafili.
Wtedy mówiłem: „To właśnie jest rodzina”.

„Prosta Historia”
reż. David Lynch

 

 

2